Το τρένο σφύριξε βραχνά
κι οι κόρνες τρίξαν θυμωμένες,
μες στο βαγόνι μοναχός,
ο Φώτης έσβησε το φως
κι ανοίγει πόρτες κλειδωμένες.
Σφιχτά στα χέρια του κρατά
την παιδική του την απόχη,
μια πεταλούδα κυνηγά
πίσω απ'τα μάτια τα κλειστά
κι έξω αρχινά το πρωτοβρόχι.
Κι εκεί στου κόσμου τη στροφή,
που λεν αγγίζουν οι πατρίδες,
σπάει το τζάμι το θολό
κι έξω βουτάει στο κενό
εκεί που σπάνε οι καταιγίδες !
Τον βρήκαν κάποιοι το πρωί
με τη ζωή να παζαρεύει,
το στόμα ανοίγει μια στιγμή,
"είναι" (τους λέει) "η ζωή
μια πεταλούδα που ξεφεύγει"....
Μια πεταλούδα που ξεφεύγει η ζωή.. Πόση αλήθεια κρύβεται σ' ένα στίχο.. Μια πεταλούδα που όλο κυνηγάς και μερικές φορές ποτέ δεν πιάνεις. Κι όμως πρέπει, πρέπει πάντα να προσπαθείς γιατί αλλιώς έφυγε, πέταξε μακριά και χάθηκε κι ούτε καν πρόλαβες να λυπηθείς. Δεν θα προλάβεις καν να θρηνήσεις το χαμό της. Μια πεταλούδα που ξεφεύγει.. Πόσο μικρός αισθάνεσαι όταν το συνειδητοποιείς αυτό..
Στίχοι: Δημήτρης Μητσοτάκης
Μουσική: Δημήτρης Μητσοτάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ενδελέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου