20 Οκτωβρίου, 2009

ΙΟΝ


Η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή...

Κανονικά είμαι της ανταγωνίστριας LACTA. Αλλά μετά θα έπρεπε να την αποκαλώ το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου που θα ταν υπερβολικά γλυκανάλατο ακόμη και για μένα. Άσε που όλη την ώρα πλακωνόμαστε, όποτε τι γλυκό? Γλυκόξινο, γλυκόπικρο αληθινό όπως η ίδια η ζωή...

Τη γνώρισα Οκτώβρη 2004. Ψάρακας στη Πανεπιστήμιο, ψάρακας και στη ζωή (ακόμη ψάρακας στη ζωή βέβαια but thats another story). Διπλανό διαμέρισμα, διπλανή πόρτα. Περάσαμε πολλά, νιώσαμε πολλά, μας πήρε από κάτω, παλέψαμε πολύ, διασκεδάσαμε (όχι όσο θα έπρεπε, ναι εγώ φταίω) περάσαμε καλά και τσακωθήκαμε τόσες φορές όσες δεν τσακώθηκα και δεν θα τσακωθώ με όλους μου τους άλλους φίλους μαζί.

Πολύ πριν χάσω τον αδερφό μου λέγε πως είμαι σαν τη μικρή της αδερφή και την πείραζα πως της έκανε πλάκα η μοίρα που της έστειλε εμένα. Βέβαια πλάκα της έκανε. Με τόσα που άντεξε και που αντέχει μαζί μου. Όταν κατέρρευσε ο κόσμος μου ήρθε (μαζί με όλους μου τους αγαπημένους- ποτέ δεν θα θελα να αδικήσω κανένα γιατί όλοι έκαναν και κάνουν τα πάντα) σαν σύγχρονος άτλαντας να τον σηκώσει για μένα. Ήταν εκεί για να με κάνει να προσπαθώ όταν είχα χάσει πια κάθε ελπίδα. Και της το χρωστάω.

Καιρό τώρα οι φυσικοί μας δρόμοι έχουν χωρίσει. Αλλά αυτό δεν άλλαξε τίποτα στη σχέση μας. Το λέω με όση σιγουριά έχω. Τίποτα. Τώρα πια κάτοικος Ηρακλείου εγώ κ εκείνη κάτοικος Τρικάλων συναντιόμαστε λιγότερο συχνά όμως πάντα το ίδιο ουσιαστικά. Εχθές μου είπε επιτέλους πως θα έρθει να με βρει. Λέω επιτέλους γιατί την παρακαλούσα καιρό. Επιτέλους το Ηράκλειο, η καινούργια μου ζωή θα αποκτήσει λίγο χρώμα. Όλα θα γίνουν πιο επίσημα και πιο αληθινά. Γιατί τίποτα δεν είναι αρκετά αληθινό αν δεν το ξέρει εκείνη. Εκείνη που μπερδεύω όλων τα ονόματα με το δικό της γιατί τριγυρνάει συνεχώς στο κεφάλι μου.

Πρώτη μου αγάπη και παντοτινή, ocsoul, θα είμαι πάντα εδώ για σένα και θα σε αγαπάω. Πάντα. Και (οτ)αν μια μέρα ορθοποδήσω, θα περνάμε ξανά καλά μαζί και ελπίζω να θυμηθούμε γιατί αξίζει να έχεις συναισθήματα και να ζεις.

Να προσέχεις, να μη στεναχωριέσαι, να ετοιμαστείς για ένα σωρό βόλτες.

Τα λέμε μεθαύριο από κοντά. Μετά από ένα μήνα και οι 4 (ναι έχουμε κ άλλες δυο, άλλο σπουδαίο και επίσης απόλυτα αγαπημένο κεφάλαιο από μόνες τους) μαζί σε μια σπουδαία στιγμή.

Σε φιλώ και σ' αφήνω μπας και γράψω καμιά γραμμή για την πτυχιακή μου επιτέλους..

Δεν υπάρχουν σχόλια: