Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα

Ο Γαλαξίας μας είναι το σύνολο περίπου 400 δισεκατομμυρίων αστέρων. Ο Ήλιος (μαζί και η Γη) βρίσκονται στις παρυφές του Γαλαξία, και έτσι αυτός, καθώς τον κοιτάμε κατά μήκος, φαίνεται να σχηματίζει μία γαλακτόχρωμη, αμυδρά φωτισμένη λωρίδα, που διασχίζει τον ορατό από τη Γη ουρανό από τη μία άκρη ως την άλλη.Με δεδομένο ότι κάθε γαλαξίας περιλαμβάνει από 10 εκατομμύρια μέχρι 1 τρισεκατομμύριο αστέρια και πως στο σύμπαν (που εκτείνεται σε απόσταση 93 δισεκατομμυρίων ετών φωτός τουλάχιστον)υπολογίζεται πως το πλήθος των γαλαξιών είναι της τάξης των τρισεκατομμυρίων (ας πούμε 100 )με απλούς υπολογισμούς στο μαθηματικό μυαλό μου έχουμε (πάνω κάτω) 1.000 000 000 000 000 000 000 αστέρες.

Από αυτά δια γυμνού οφθαλμού είναι ορατά περίπου 6.000. Αρκεί δηλαδή να σηκώσεις το κεφάλι σου για να δεις χιλιάδες αστέρια και να πάρεις μερικά λεπτά για να συνειδητοποιήσεις πόσα είναι ακόμη που δεν βλέπεις. Αρκεί να σηκώσεις τα μάτια για να δεις το Γαλαξία ή την Ανδρομέδα στο βάθος. Μπορείς με μια κίνηση να αντικρίσεις το μεγαλείο της δημιουργίας, την τελειότητα του σύμπαντος, την απεραντοσύνη του. Μπορείς μέσα σε μερικές στιγμές μιας ξάστερης καλοκαιρινής νύχτας να καταλάβεις τη μικρότητα και την ασημαντότητα σου...

Όταν έφυγε ο αδερφός μου, έβγαινα για καιρό κάθε βράδυ στην ταράτσα του σπιτιού μας. Κάθε βράδυ. Ξάπλωνα κατάχαμα και παρατηρούσα τ’ αστέρια. Στην αρχή έψαχνα να βρω τον αδερφό μου, μετά από λίγο ηρεμούσα. Βλέποντας όλον αυτόν τον αστρικό χορό σκεφτόμουν πόσο μικρή και λίγη είμαι. Ένας μικρός αδύναμος και λυπημένος άνθρωπος, σε μια ταράτσα ενός μικρού σπιτιού, σε μια μικρή γωνία ενός μικρού πλανήτη που μοιάζει με κόκκο άμμου μέσα στο αχανές σύμπαν. Βασικά με κάτι λιγότερο από κόκκο άμμου. Τότε καταλάβαινα πως δεν γυρίζουν όλα γύρω από εμένα. Τότε μπορούσα να σκεφτώ όλους τους ανθρώπους στις δικιές τους μικρές γωνιές να γελάνε ή να κλαίνε. Μερικές φορές σχεδόν άκουγα τις προσευχές τους στο Θεό και τότε καταλάβαινα πως δεν έπρεπε να ρωτάω γιατί και πως. Σκεφτόμουν τότε τον Παράδεισο. Μια άλλη διάσταση κάπου εκεί έξω, στη μεγαλειότητα του σύμπαντος. Σκεφτόμουν εκεί και τον αδερφό μου.

Μερικές φορές πάλι μου ερχόταν στο μυαλό ένα φανταστικό σενάριο. Εκεί κάπου στο άπειρο, μερικά δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, φανταζόμουν μια άλλη γη. Φανταζόμουν τους κατοίκους στις δικιές τους μικρές γωνίες, αναρωτιόμουν αν είναι πιο έξυπνοι από εμάς, αν έφτιαξαν ή βρήκαν πώς να φτιάχνουν διαστημόπλοια αρκετά γρήγορα για να μας συναντήσουν, αν ψάχνουν κ αυτοί τους αγαπημένους τους στ’ αστέρια. Κ έτσι περνούσαν τα βράδια..

Όπως τότε, όπως και πιο πριν έτσι και τώρα ακόμη κοιτάω τ΄αστέρια. Βέβαια το μικρό μου βρώμικο μπαλκονάκι στην Αθήνα δεν προσφέρεται για αστρικές βόλτες κ έτσι περιμένω να γυρίσω σπίτι. Κ όταν γυρνάω και κοιτάω ψηλά σκέφτομαι τα ίδια πράγματα, κάνω τις ίδιες φανταστικές σκέψεις. Και προχωράω καμιά φορά. Ίσως στην άλλη γη, οι άνθρωποι να είναι καλοί, να μην αμάρτησαν, να ζουν ακόμη στον Παράδεισο που τους έφτιαξε ο Θεός, να μην χάνουν τους δικούς τους και να είναι απέραντα ευτυχισμένοι. Ίσως, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις…

Σημασία έχει μόνο να αισθανθείς, να καταλάβεις ,να δεις τη μεγαλύτερη εικόνα…

To see a world in a grain of sand and a heaven in a wildflower,

hold infinity in the palm of your hand and eternity in an hour.

(William Blake)

Ad Astra Per Aspera… Στ΄αστέρια, μ΄ένα τραγούδι που μ’ έκανε να τα σκεφτώ όλα αυτά, με την πιο ταξιδιάρικη και ήρεμη μελωδία που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό…

Other Lives-Black Tables

Fata Μorgana

Η Morgan le Fay (Fata Morgana κατά την Ιταλικήν) είναι η παρεξηγημένη ετεροθαλής αδερφή του μυθικού Βασιλιά Αρθούρου. Κόρη της λαίδης Ιγκρείν και του Δούκα της Κορνουάλης Γκόρλουα, ήταν μια νεράιδα (μεταγενέστερα μάγισσα)με ιαματικές ικανότητες, καλόκαρδη στις πρώτες αναφορές με τη δυνατότητα να αλλάζει μορφές. Παράλληλα ήταν και μια από τις πανίσχυρες ιέρειες που κυβερνούσαν το θρυλικό νησί του Άβαλον όπου μέχρι και σήμερα πιστεύεται πως βρίσκεται θαμμένος ο Βασιλιάς Αρθούρος.Στο πέρασμα των χρόνων της χρέωσαν πολλά όπως τη γέννηση του Μόρτρεντ , γιου του Αρθούρου και προδότη, παρόλα αυτά συνεχίζει να αποτελεί μια από τις αγαπημένες μου μορφές του Αρθουριανού μύθου.

Σύμφωνα με νεώτερους μύθους η Morgan συνδέθηκε με το ηφαίστειο της Αίτνας (ως το βουνό της Morgan) και με τις σειρήνες στα νερά της Σικελίας που δελέαζαν τους απρόσεκτους ναυτικούς παρασέρνοντας τους στο θάνατο. Η Morgan χάρισε έτσι το όνομα της σ΄ ένα ιδιαίτερο μετεωρολογικό φαινόμενο. Ένα είδος αντικατοπτρισμού που οφείλεται σε θερμοκρασιακή αναστροφή και κάνει τα αντικείμενα στον ορίζοντα όπως νησιά, κρημνοί, πλοία ή παγόβουνα, να εμφανίζονται σύνθετα, δηλαδή δύο είδωλα ίδιου αντικειμένου ενωμένα αντίστροφα κατά κορυφή. Το φαίνομενο είναι γνωστό ως Fata Morgana, αφού ο μύθος ήθελε τη Morgan να δημιουργεί ιπτάμενα πλοία και χρύσα κάστρα που ποτέ δεν μπορούσαν να φτάσουν οι ναυτικοί.

Για τη Fata Morgana τη γυναίκα ,τη νεράιδα, τη μάγισσα, τη σειρήνα με τα χρυσά κάστρα ή όπως εγώ πιστεύω για τη Fata Morgana τη μαγεία που όλοι κυνηγάμε μα δεν υπάρχει πραγματικά (ένας αντικατοπτρισμός είναι όλος κ όλος)έγραψε ο Νίκος Καββαδίας το μαγικό ποίημα "Fata Morgana" που μελοποίησε και ερμήνευσε εξίσου μαγικά η Μαρίζα Κωχ.


Fata Morgana (<--κλικ για στίχους)



YΓ.Συγγνώμη για το μεγάλο πρόλογο.. ακούω το τραγούδι εδώ και ώρες και ταξιδεύω σε θάλασσες και μύθους, σε μαγείες και ιστορίες, σε παραμύθια. Βοηθάει καμιά φορά να δραπετεύεις μ' αυτό τον τρόπο από τη ζωή σου. Και ποιος καλύτερος τρόπος από μικρά αριστουργήματα όπως αυτό το τραγούδι.

ΥΓ2. Για την ιστορία στο μύθο του Αρθούρου έχω αδυναμία από μικρή και ορισμένα από τα ποιήματα και τα πεζά του Καββαδία είναι μέσα στα πλέον αγαπημένα μου.

ΥΓ3. Οι περισσότερες πληροφορίες είναι από τη Wikipedia και η φωτογραφία της Μorgan le Fay είναι της Johanna Pieterman.

ΥΓ4. Update . Διάβασα πως ο ίδιος ο Καββαδίας αναφέρει για την Fata Morgana

" ....συμβαίνει στης Σικελίας το στενό ή στην Νάπολη απ΄έξω, νύχτα τρεις η ώρα , και παρουσιάζει τρείς γυναίκες που χορεύουν στον ορίζοντα. Βαστάει ένα δύο λεπτά κι ύστερα χάνεται." Έμαθα ακόμη πως το αφιέρωσε στη μοναδική γυναίκα που ποτέ ερωτεύτηκε και τον άφησε, τη Θεανώ Σουνά.