Φωτιά στο λιμάνι-Ξύλινα σπαθιά

Μεγάαααλο κόλλημα το συγκεκριμενο τραγούδι.. μεγάλο κόλλημα!

Φωτιά στο λιμάνι - Ξύλινα σπαθιά

Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Ξύλινα Σπαθιά
Πρώτη εκτέλεση: Ξύλινα Σπαθιά

Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα
Με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι.

Ξέρω ένα παιδί που μου λέει πως σε ξέρει
ότι είχατε δει ένα τρελό καλοκαίρι
στο κομμάτι που λείπει απ' το σπασμένο καθρέφτη,
στο λιμάνι φωτιά, τον ήλιο πάλι να πέφτει

Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ γελάς...

Γελάς καθώς το πλοίο πλησιάζει σαν θηρίο
και μου λες λοιπόν θυμίσου
μη πετάξεις τη ζωή σου στα σκυλιά

Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα
να χτυπάς το νερό, να χτυπάς τον αέρα
να θυμάσαι ξανά όσα είχαμε κάνει
τις φωτιές στα ντεπώ, τη φωτιά στο λιμάνι

Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ γελάς...

Γελάς καθώς το πλοίο...

Γελάς γιατί σε θέλω κατεβάζεις το καπέλο
και μου λες λοιπόν θυμίσου
σαν ταινία η ζωή σου να κυλά

Ξέρω ένα παιδί που...

Θάνατοι

Θάνατοι-Κ. Καρυωτάκης

Χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
κι απ' τη χαρά ζεστά των φιλημάτων,
χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
χτυπήσατε τις πόρτες των θανάτων·

ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
και διψασμένα εμείνατε ποτήρια,
ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
κι εμείνατε κλεισμένα παραθύρια·

ω, που' χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,
κι ο λόγος σας εδιάλεξε για τάφο,
ω, που' χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,
και τον καημό δεν είπατε που γράφω·

μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου
τον πόνο κάποιας ώρας, κάποιου τόπου
μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου
τον Πόνο των Πραγμάτων και του Ανθρώπου.


(Μα τι να πεις όταν ξέρεις πως τα έχεις όλα και άλλοι τίποτα? Όταν ντρέπεσαι κ που υπάρχεις.. Τι να πεις όταν είσαι τόσο μικρός και λίγος μπροστά στα μεγάλα του κόσμου. Ώρες έψαχνα να βρω να γράψω κάτι γι΄αυτή τη φωτογραφία. Μα τι να πω εγώ.. Τα λέει ο Καρυωτάκης καλύτερα από εμένα. Το παιδάκι είναι από την Ονδούρα.. 9 χρονών, 8 κιλά. Το ξέρω πως έχω χαζέψει..Ας είναι.. Ας είναι τουλάχιστον τα δάκρυα μου για κάτι που αξίζει και να κλαις και να λυπάσαι και να ντρέπεσαι... Για όλα τα αγγελάκια που ήρθαν για να βασανιστούν και μόνο τούτο το post.. όχι πως έχει καμιά αξία αλλά ας είναι..)