Τι είσαι όταν δεν έχεις παρελθόν? Η μάλλον όταν έχεις αλλά αρνείσαι πεισματικά να το ανακαλέσεις. Τι είσαι όταν αρνείσαι να θυμηθείς ποια ήσουν πριν μια συγκεκριμένη στιγμή, να γλυκαθείς με αναμνήσεις? Τι είσαι όταν σβήνεις προσεκτικά κάθε ωραία ακόμη και άσχημη στιγμή γιατί πονάει όσο χίλιοι πόνοι? Τι είσαι όταν πιστεύεις ότι όλη σου η ζωή δεν άξιζε τίποτα? Ότι δεν έχει καν σημασία που την έζησες?
Είσαι αχάριστη θα μου πει κανείς. Γιατί κάποιοι δεν γνώρισαν ποτέ τη χαρά που είχες την τύχη να γευτείς εσύ. Ίσως..
Τι είσαι όταν δεν έχεις παρόν? Ή μάλλον όταν έχεις αλλά αρνείσαι πεισματικά να το ζήσεις. Γιατί αρνείται κ αυτό πεισματικά να σου χαριστεί και γιατί η θλίψη δεν σ΄αφήνει. Τι είσαι όταν αφήνεις τον εαυτό σου να γίνεται καθημερινά όλο και χειρότερος άνθρωπος? Τι είσαι όταν αφήνεις τους φίλους σου να σ΄αφήσουν? Όταν προτιμάς την ερημιά σου όσο και τη φοβάσαι? Τι είσαι όταν φοβάσαι ότι τα λεγόμενα και οι πράξεις σου δεν προσφέρουν τίποτα σε κανένα κ εσύ δεν κάνεις τίποτα γι αυτό?
Είσαι δειλή θα μου πει κανείς. Γιατί κάποιοι σε μοίρα χειρότερη βρίσκουν το κουράγιο να παλεύουν και να προσφέρουν και ν΄αγαπούν μ΄ένα τρόπο που εσύ ποτέ δεν θα μάθεις. Ίσως..
Τι είσαι όταν δεν έχεις μέλλον? Η πιστεύεις πως δεν θα έχεις γιατί τα πράγματα ξεφεύγουν κ εσύ τ αφήνεις. Τι γίνεται όταν δεν ονειρεύεσαι? Τι γίνεται όταν κ αυτά ακόμη τα όνειρα που είχες μοιάζουν ακατόρθωτα και μακρινά? Τι είσαι όταν δεν μπορείς να φαντάστείς τον εαυτό σου να φτάνει τη λύτρωση? Τι είσαι αν γίνουν πραγματικότητα αυτά που φοβάσαι?
Είσαι άδικη. Γιατί ξέρεις πως μπορείς να προσπαθήσεις και έχεις βοήθεια για να καταφέρεις αυτά που μοιάζουν ακατόρθωτα. Ίσως..
Τι είσαι όταν συμβαίνουν όλα αυτά μαζί? Ή μάλλον τι νιώθεις πως είσαι?
Είσαι κενός..
Τι είσαι όταν έχεις βαρεθεί εσύ η ίδια τον εαυτό σου?
Είσαι εγώ.. Αι σιχτήρ πια...
4 σχόλια:
πολυ οικειο μου ακουγεται αυτο ρε συ...
δεν θα πω οτι εισαι σε φαση. γιατι θα εχω εν μερει αδικο.
Γειάσου αστεράκι..δε ξέρει πόοσο μα πόσο με εκφράζουν αυτά που γράφεις...πάρα πολύ..κάπως έτσι είμαι και γώ αυτό το καιρό...εγώ όμως θα έβαζα ένα άλλο ερώτημα-τί είσαι όταν αφήνεις κάποιον που κάποτε αγάπησες πολύ-και που πίστεψες δυστυχώς ότι και κείνος σ αγαπά ενώ ΔΕΝ ήταν και δεν είναι έτσι..και ΔΕ θα είναι ποτέ έτσι..να σου καταστρέφει συνεχώς τη ζωή..να σε βασανίζει με κάθε τρόπο,να σου θυμίζει διάφορα που θες να ξεχάσεις εντελώς να τα σβήσεις για πάντα από τη μνήμη σου, να σε πλυγώνει όπως και με όποιο τρόπο μπορεί,ανελέητα,να μη σε αφήνει να ηρεμήσεις....κ.α,κ.α κ.α χίλια δύο άλλα...και να μη σου λέει τους λόγους για τους οποίους το κάνει όλο αυτό...εάν υπάρχουν φυσικά-και ενώ εσύ του έχεις δείξει εκατομμύρια φορές ότι αυτό σε πονάει φρικτά...και ότι θέλεις να σταματήσει επιτέλους...και κείνος όχι μόνο δε το σταματά αλλά το κάνει ακόμη χειρότερο..όλο και χειρότερο...έχω μιά απάντηση-μάλλον είσαι-είμαι μα λά κας...(συγνώμη για τη λέξη μου)... αλλά...κι εγώ το ίδιο θα λεγα στη φάση που είμαι τώρα..ε, άι σιχτίρ επιτέλους!πόσο δίκιο έχεις...μα πόσο!..απόλυτο δίκιο..Υσ-πρόσφατα άνοιξα κι εγώ το δικό μου μπλογκάκι! για αυτό βγαίνω μπλέ!.
τι είσαι οταν είσαι πάντα δίπλα στους ανθρώπους που σε χρειαζονται και τους στηριίζεις?
τι είσαι όταν δε χαλάς χατήρι σε κανεναν?
τι είσαι όταν παραγκωνίζεις τις δικές σου έννοιες για να φροντίσεις κάποιον άλλον?
τί είσαι όταν χαμογελάς για να κάνεις τους άλλους να νιώσουν πως όλα θα πάνε καλά, ξεχνώντας πως μέσα σου κλαις?
τι είσαι όταν νοιάζεσαι περισσότερο για τους άλλους παρά για σένα?
Τότε και μόνο τότε είσαι εσύ καλό μου και πίστεψε με θα μπορούσα να συνεχίσω τη λίστα και να γεμίσω σελίδες...
Άφησε την ανασφάλεια σου στην άκρη... αρκετά πορεύτηκες μαζί της.
οχι!
είσαι τα πάντα και είσαι παντού!!!
Δημοσίευση σχολίου