Παγετώνας ήρθε τώρα...

...το βαρύ παλτό σου φόρα..

Ωραία τα λέει ο Ζερβουδάκης κι ακόμη πιο ωραία τα κάνει ο καιρός. Χιόνισε! Για την ακρίβεια ακόμη χιονίζει! Έχω ξετρελαθεί. Σκέφτομαι να βγω για χιονοπόλεμο παρόλο που είμαι απίστευτα κρυουλιάρα.

Που λες..να φταίει ο κακός καιρός, να φταίει το λευκό μπαλκόνι (Ευτυχώς που στην απέναντι πολυκατοικία έχουν δέντρα κ λουλουδία κ μοιάζει με χιονισμένη εξοχή), να φταίει η καλή μουσική, οι καλοί φίλοι...δεν ξέρω τι από όλα αυτά είναι πάντως εγώ νιώθω μια ηρεμία και μια γαλήνη απίστευτη! Είμαι χαρούμενη!

Πολύ θέλει νομίζεις ο άνθρωπος για να χαρεί? Λίγα πράγματα, απλά είναι αυτά που φέρνουν τη χαρά.. για να μην πω την ευτυχία. Κι εδώ μέσα την χαρά δεν την τιμάμε συχνά.. Αχάριστοι είμαστε οι άνθρωποι.. Για να επανορθώσω σας παραθέτω το τραγουδάκι που ακούω και νομίζω πως ταιριάζει λίγο με τη βραδιά αν κ φεγγάρι δεν φαίνεται..

Βαριά ποτά, Βαριά Τσιγάρα

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα
στα μπαρ της μοναξιάς στάλα με στάλα
ένα παλιό τραγούδι σιγοκλαίει
πόσο δεν χόρτασαν τα χείλη σου να λέει

Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες
τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες
η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλη σου

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα...

Όπου και να 'σαι μην δακρύσεις
ξημέρωμα μονάχη να γυρίσεις
τ’ αστέρια δες παράξενα θλιμμένα
να σε ρωτούν να σου μιλούν για μένα

Όχι αυτό δεν είναι το πιο αισιόδοξο τραγούδι που μπορούσα να σκεφτώ αλλά στο τέλος τέλος.. αυτό το "Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες..." πολύ το γουστάρω...

Την πιο ζεστή νύχτα να ΄χετε και να χαμογελάτε! :)

updated: Βγήκαμε τελικά για χιονοπόλεμο στις 3 τη νύχτα κ ήταν μαγικά! Αφήσαμε ένα μισοτελειωμένο χιονάνθρωπο και παραλίγο να χάσω τα δάχτυλα μου αλλα άξιζε τον κόπο!