Μακριά πολύ μακριά....

.....να ταξίδευα κι ο ήλιος πάντα μόνη να με βρίσκει...

Η ocsoul μου ζήτησε να περιγράψω 5 αγαπημένους προορισμούς. 5 μόνο?? Το πιο τρελό μου όνειρο είναι να ταξιδέψω σ΄όλο τον κόσμο. Το lonely planet φταίει. Μια εκπομπή στη νετ αν θυμάστε, που έβλεπα τα καλοκαίρια με τον παππού μου. Ο παρουσιαστής ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και παρουσίαζε με τον καλύτερο τρόπο τις πιο όμορφες πόλεις και τα πιο περίεργα μέρη. Πάντα τον ζήλευα .(Εκτός από τότε που έφαγε το φίδι!) Τέλος πάντων θα σας πω από ποια μέρη θα ξεκίναγα την περιήγηση μου στον κόσμο,ή αν θέλετε σε ποια θα προσπαθήσω να παω αν δεν μου βγεί το όνειρο.

Φλωρεντία

Μου έχει κολλήσει από το λύκειο που κάναμε για την αναγέννηση. Η πόλη που γέννησε το Μποτιτσέλι, τον Ντα Βίντσι , το Μιχαήλ Άγγελο και πολλά ακόμη από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο των τεχνών. Η πόλη που φιλοξενεί μερικά από τα κορυφαία έργα της αναγέννησης. Η πόλη που κάθε κτίριο σε κάθε γωνιά είναι αριστούργημα αρχιτεκτονικής. Οι γνώσεις μου για την τέχνη είναι βέβαια πολύ περιορισμένες αλλά πεθαίνω να μάθω μέσα από αυτήν πόλη. Μικρή σχετικά με 400.000 κατοίκους, στη γειτονική Ιταλία, θα ναι μάλλον ο πρώτος μου προορισμός όταν πάρω απόφαση να βγω εκτός συνόρων. Άσε που εκεί τριγύρω γεννήθηκε κ η πίτσα. Και τα ζυμαρικά βεβαίως βεβαίως. (Αποκλείεται να πεινάσω δηλαδή!)

Βερολίνο

Στο βερολίνο μου κόλλησε πως πρέπει να πάω όταν ήμουν κάπου στο γυμνάσιο. Κάναμε γερμανικά και το βιβλίο μας είχε ένα αφιέρωμα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ποτέ δεν περίμενα πως θα ήταν τόσο όμορφη πόλη. Κανείς άλλος δεν το περιμένει βέβαια με αποτέλεσμα να μην ξέρω κανέναν που να θέλει να πάει. Κρίμα γιατί η πόλη κρύβει θησαυρούς. Εγώ πάντως δεν θα έχανα την ευκαιρία να επισκεφθώ την πρωτεύουσα της γερμανίας κι ας είναι σχεδόν σίγουρο πως θα πέθαινα από την πείνα( το βραστό λουκάνικο και το ξινολάχανο δεν είναι ακριβώς η αδυναμία μου. Μια και θα μουν κ στη γερμανία θα πεταγόμουν και μέχρι το Μόναχο να δω και τη Bayern!Χε!

Βαρκελώνη

Ααχχ η Βαρκελώνη. Έχω πάντα στο μυαλό μου πως είναι παράλληλα τρελή πόλη και σοβαρή. Πως είναι πανέμορφη, με ανεκτίμητους θησαυρούς, και ανθρώπους με μεσογειακό ταπεραμέντο και τρελή διάθεση. Δεν ξέρω, έτσι μου έχει κολλήσει και θέλω πολύ να πάω. Η πρωτεύουσα της καταλονίας, με τα δεκάδες θεματικά πάρκα (69 παρακαλώ!) με φοβερή νυχτερινή ζωή με ένα φοβερό συνδιασμό του κλασσικού και του μοντέρνου.

Η Βαρκελώνη όμως έχει και την ομώνυμη ομάδα.( Οπωσδήποτε θα πήγαινα στο καμπ νου). Έχει επίσης και τρελές παραλίες και καλό φαγητό! Τώρα που το σκέφτομαι στη Βαρκελώνη θα πάω ο κόσμος να χαλάσει και γρήγορα μάλιστα!

Καλά στην Ευρώπη υπάρχουν κι άλλες πόλεις που θα θελα να πάω( όπως είπαμε) αλλά ας πούμε και για καμιά άλλη ήπειρο.

Μαλαισία

Όταν ήμουν μικρή είχε πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο που λέγονταν "Οι πειρατές της Μαλαισίας" Το λάτρεψα. Ακόμη και σήμερα δεν έχω βρεί άλλο βιβλίο που να με έχει συνεπάρει τόσο με την πλοκή του. Που να είναι τόσο ζωντανό σαν να είσαι κ εσύ ένα με τους ήρωες. Είχε ένα πειρατή , το σάντοκαν και τα τιγράκια του, και αν θυμάμαι καλά προσπαθούσαν να ελευθερώσουν την αγαπημένη του ή κατι τέτοιο. Από τότε λάτρεψα τη μαλαισία και τους πειρατές. Από τότε θέλω να πάω με την ελπίδα πως η ζωή θα ναι όπως στο βιβλίο μου , γεμάτη περιπέτειες. Παρεπιπτόντως το βιβλίο δεν το ξαναβρήκα από τότε, ούτε γνώρισα κανέναν που να το ξέρει. Πέρα από το παιδικό μου όνειρο, η Μαλασιά συνδιάζει φοβερά ανεπτυγμένο εμπορικό κέντρο (Kuala Lumpur ) και εξοτικές παραλίες.Είμαι πολύ περίεργη να δω πως..

Νησιά Φιτζι

Τα άφησα για το τέλος. Όχι γιατί δεν είναι πολύ ωραία όμως γιατί ο λόγος που θέλω να παω είναι ιδιαίτερος και δεν είναι μόνο η εξοτική ομορφιά τους. Όσες φορές δεν είμαι καλά και δεν αναζητώ την ασφάλεια του σπιτιού μου κ τη συννεφιά μου αναζητώ μια τεράστια παραλία με ολολευκη άμμο, φοίνικες και αντιηλιακό με άρωμα καρύδα. Θέλω να πάω μόνη μου. Να μένω σ ένα ξύλινο σπιτάκι, χωρίς κινητό , χωρίς pc, χωρίς τηλέφωνο. Οι άνθρωποι που θα μιλάω να ναι οι ντόπιοι και άλλοι άγνωστοι τουρίστες. Να βάζω δυο κιλά αντιηλιακό (καρύδα μην ξεχνίομαστε) και να μένω κάτω από τον ήλιο για ώρες. Ίσως εκεί να βρω τον εαυτό μου και να μαυρίσω επιτέλους μετά από χρόνια.