Και τι δεν θα έδινα να έβλεπα πως νιώθεις..
Κάποτε μου ήταν τόσο ξεκάθαρο. Μπορούσα να σε καταλάβω με μια κουβέντα ή πριν μιλήσεις ακόμη.
Τώρα νιώθω πως δεν ξέρω τίποτα. Πως δεν σε ξέρω.
Άραγε με σκέφτεσαι? Νοιάζεσαι για μένα? Άραγε να σου 'λειψα?Μετάνιωσες?
Ή μήπως όχι..
Μήπως ξέχασες κιόλας?
Άραγε να ξέρεις εσύ πως νιώθω? Ή μήπως τα κατάφερα...?
Ποτέ δεν σου συμπεριφέρθηκα τόσο ψεύτικα όσο τώρα. Όμως φοβάμαι, δεν θέλω να ξέρεις πως νιώθω. Πρέπει να προχωρήσω και πρέπει να προχωρήσεις κ εσύ. Αφού το ξέρω αυτό όμως, γιατί με νοιάζει τι σκέφτεσαι? Γιατί να στεναχωριέμαι στην ιδεά πως με ξέχασες, αφού έπρεπε να με ξεχάσεις.
10 μέρες που δεν μιλήσαμε...Σαν φαντάρος μετράω, αλλά ανάποδα. Δεν θα σου ζητήσω να μιλήσουμε, κι ας μου λείπει η φωνή σου..
Να προσέχεις...
Επιλογές: Φοβάμαι-Μπλε
3 σχόλια:
Δεν καταλαβαίνουμε πάντα αυτούς που αγαπάμε.. και ή μαθαίνουμε να ζουμε με αυτό ή απλά τους ξεπερνάμε...
We never, really, know anyone...
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Γιατί να στεναχωριέμαι στην ιδεά πως με ξέχασες, αφού έπρεπε να με ξεχάσεις.
Καλή ερώτηση, χωρίς όμως να υπάρχει αντίστοιχα καλή απάντηση.Έλα ντε! Γιατί;; Μήπως επειδή ο άνθρωπος είναι μαζόχα και θέλει να βασανίζεται με τα ίδια και τα ίδια; Μήπως επειδή αν μας ξεχνάει κάποιος άνθρωπος νοιώθουμε εμείς λιγότερο σημαντικοί; Μήπως τελικά, επειδή, δεν μπορούμε να συνηθίσουμε τη λέξη "τέλος" και να δεχτούμε την αλλαγή;
@ocsoul
Έτσι όπως τα λες είναι(για μια ακόμη φορά)
@nameless
Είναι όλα αυτά μαζί και δεν ξέρω κ εγώ τι άλλο. Και γι αυτά όμως, εγώ "γιατί" σκέφτομαι. Τεσπά αργά η γρήγορα θα έρθει κ η λήθη.. (όπως λέει κ η ocsoul)
Δημοσίευση σχολίου