Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο, ή καπου σαν σήμερα δλδ είχα το φοβερό δίλημμα ν΄αφήσω τη δουλειά μου για να κάνω Χριστούγεννα με τους δικούς μου, ή όχι.. Επειδή είμαι "κάθε ανάσα και καημός" όπως παρατήρησε και μια φίλη είχα αγχωθεί κλασσικά πολύ κ είχα γράψει και μια μεγάλη μεγάλη ανάρτηση εκθέτοντας τον προβληματισμό μου. Στο τέλος σημείωνα. " Του χρόνου μπορεί να μην έχω τη δυνατότητα να κάνω Χριστούγεννα με την οικογένεια μου"
Ο Θεός ξέρει τι σκεφτόμουν τότε.. Ότι κ αν ήταν όμως, ποτέ δεν φαντάστηκα πως τα επόμενα Χριστούγεννα θα ήταν τόσο μα τόσο μαύρα.
Γιατί τα Χριστούγεννα φέτος θα είναι και μαύρα και σκοτεινά. Πιο σκοτεινά από τα πιο σκοτεινά βράδια του πιο κρύου Χειμώνα. Θα ναι Χριστούγεννα πληγωμένα, χωρίς τον αδερφό μου (πρώτα και κυριότερα και πέρα από όλα τ΄άλλα) χωρίς το σπίτι μας, χωρίς τους φίλους μου,χωρίς δέντρο και στολίδια (μην τα δώ μπροστά μου), χωρίς ζεστασία, χωρίς γέλια, χωρίς χαρά, χωρίς γαλήνη. Αυτά τα Χριστούγεννα δεν μου λένε τίποτα. Θα μπορούσα ευχαρίστως να θαφτώ την ημέρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς να κοιμάμαι μια εβδομάδα, οτιδήποτε αρκεί να μην χρειαστεί να το περάσω κι αυτό.
Μέσα σ΄αυτό το κλίμα δημιουργήθηκε πάλι το δίλημμα, δουλειά ή σπίτι. Πάλι διάλεξα το σπίτι. Δεν θέλω μπράβο γιατί ξέρω πως ο καθένας αυτό θα έκανε γιατί είναι το σωστό, αλλά εμένα δεν μου άρεσε καθόλου η ιδέα και ν αφήσω τη δουλειά μου και να περάσω όλα τα παραπάνω. Η στεναχώρια μου μεγαλώνει περισσότερο όταν αναλογίζομαι πως δεν έχω άλλη δουλειά και δεν βρίσκω και άλλη δουλειά. (Άλλη πληγή κ αυτή, που αν είσαι 22 και κοπέλα, φοιτήτρια και άπειρη δεν πρόκειται να σ΄ εμπιστευτούν με καμία δύναμη.)
Τέλος πάντων ας μη γκρινιάξω άλλο, επισήμως πια ξανά άνεργη,με ένα σωρό πράγματα που αποφάσισα να κουβαλήσω, με το μεγαλύτερο βάρος στην καρδιά μου και μόνη σας χαιρετώ...
Καλά Χριστούγεννα, να περάσετε υπέροχα και να περάσετε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μ ΄αυτούς που αγαπάτε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου