22 Ιουλίου, 2007

Life's a bitch


When the day is long and the night, the night is yours alone,

When you're sure you've had enough of this life, well hang on

Don't let yourself go, 'cause everybody cries and everybody hurts sometimes


Sometimes everything is wrong. Now it's time to sing along

When your day is night alone, (hold on, hold on)

If you feel like letting go, (hold on)

When you think you've had too much of this life, well hang on


'Cause everybody hurts. Take comfort in your friends

Everybody hurts. Don't throw your hand. Oh, no. Don't throw your hand

If you feel like you're alone, no, no, no, you are not alone


If you're on your own in this life, the days and nights are long,

When you think you've had too much of this life to hang on


Well, everybody hurts sometimes,Everybody cries. And everybody hurts sometimes

And everybody hurts sometimes. So, hold on, hold on

Hold on, hold on, hold on, hold on, hold on, hold on

Everybody hurts. You are not alone


Ξέρω πόσο οξύμωρο είναι να λέω εγώ αυτά τα λόγια αλλά με ξέρεις. Με τους άλλους είμαι αισιόδοξη. (Μ΄εμένα έχω το πρόβλημα) Εξάλλου μερικές φορές μόνο μερικά λόγια αγάπης και αισιοδοξίας μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα.

Θα είμαι εδώ πάντα. Να το θυμάσαι. Θα ειμαί εδώ ακόμη και τότε που τα τείχη μου όπως λες θα ναι τόσο μεγάλα όσο το σινικό. Και θα με εδώ, και θα τα καταφέρουμε. Έτσι ή αλλιώς.

Κι ας μην τα καταλαβαίνουμε όλα. Κι ας γεμίζουν δάκρυα τα μάτια.Κι ας είναι σκύλα η ζωή και μας τα φέρνει άνω κάτω. (Θα την έλεγα πουτάνα, αλλά με ξέρεις, δεν βρίζω-μόνο με βρίζουν)

Τι είναι αγάπη?


Απίστευτες απαντήσεις από μικρά παιδιά στο ερώτημα "Τί είναι αγάπη":

Τόνια, 6 ετών
"Όταν η γιαγιά είχε αρθρίτιδα, δεν μπορούσε να βάψει τα νύχια των ποδιών της γιατί δεν μπορούσε να σκύψει. Έτσι, της τα έβαφε ο παππούς μου, παρότι κι αυτός είχε αρθρίτιδα στα χέρια του"


Ρεβέκκα, 8 ετών
"Όταν κάποιος σε αγαπά, ο τρόπος που προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του"


Βασίλης, 4 ετών
"Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι άφτερ σέιβ και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλον"


Κάρολος, 5 ετών
"Αγάπη είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητάς να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του"

Χριστίνα, 6 ετών
"Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη"

Λευτέρης, 4 ετών
"Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε"

Δανιήλ, 7 ετών
"Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις να είσαι συνέχεια μαζί με τον άλλον και να μιλάτε. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία"

Αιμιλία, 8 ετών
"Αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα. Αν σταματήσεις το άνοιγμα... θ’ ακούσεις την αγάπη"

Πάνος, 7 ετών
"Αν θέλεις να μάθεις να αγαπάς καλύτερα, πρέπει να ξεκινήσεις από έναν... φίλο που δεν χωνεύεις"

Τζένη, 8 ετών
"Αγάπη είναι όταν λες σ’ ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του, κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα"

Θωμάς, 7 ετών
"Σε μία σχολική εκδήλωση και πριν παίξω πιάνο, μ’ έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ήταν ο μόνος που το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος"

Μαρία, 8 ετών
"Η μαμά μου με αγαπάει πιο πολύ απ’ όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω για ύπνο"

Κλαίρη, 6 ετών
"Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά το καλύτερο κομμάτι από το φαγητό"
Βρήκα την παραπάνω μίνι έρευνα σ' ένα blog τυχαία, χαζεύοντας στο google. Τη λάτρεψα.Τι όμορφα και απλά που θα ήταν όλα αν σκεφτόμασταν όπως όταν είμασταν παιδιά.Πόσο πιο ευτυχισμένοι θα είμασταν.
Δυστυχώς μεγαλώνοντας χαλάσαμε τις πιο όμορφες λέξεις, και κάναμε δύσκολα τα πιο απλά πράγματα.

18 Ιουλίου, 2007

Να προσέχεις


-Να το λεωφορείο σου...

-Να προσέχεις!

-...

-Να προσέχεις..

-...

-(Φιλί στα κλεφτά , στο μάγουλο)

-(Αγκαλιά στον αέρα)

-...

-...

Έφυγες τρέχοντας... Ούτε μια ώρα για μήνες απουσίας. Σαν να σε κυνηγούσαν.Τόσο δύσκολο ήταν άραγε να μείνεις μαζί μου για λίγο? Ούτε μια γαμημένη ώρα παραπάνω δεν άξιζα? Εντάξει έβγαλες την υποχρέωση. Μπορείς να κοιμηθείς ήσυχος το βράδυ. Με είδες και τώρα όλα οκ.
Να προσέχεις κ εσύ.. Να προσέχεις και να ΄σαι καλά. Κι ας μην είμαστε τίποτα πια εμείς. Κ ας μην υπήρξαμε τίποτα ποτέ...

15 Ιουλίου, 2007

14 Ιουλίου, 2007

Μακριά πολύ μακριά....

.....να ταξίδευα κι ο ήλιος πάντα μόνη να με βρίσκει...

Η ocsoul μου ζήτησε να περιγράψω 5 αγαπημένους προορισμούς. 5 μόνο?? Το πιο τρελό μου όνειρο είναι να ταξιδέψω σ΄όλο τον κόσμο. Το lonely planet φταίει. Μια εκπομπή στη νετ αν θυμάστε, που έβλεπα τα καλοκαίρια με τον παππού μου. Ο παρουσιαστής ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και παρουσίαζε με τον καλύτερο τρόπο τις πιο όμορφες πόλεις και τα πιο περίεργα μέρη. Πάντα τον ζήλευα .(Εκτός από τότε που έφαγε το φίδι!) Τέλος πάντων θα σας πω από ποια μέρη θα ξεκίναγα την περιήγηση μου στον κόσμο,ή αν θέλετε σε ποια θα προσπαθήσω να παω αν δεν μου βγεί το όνειρο.

Φλωρεντία
Μου έχει κολλήσει από το λύκειο που κάναμε για την αναγέννηση. Η πόλη που γέννησε το Μποτιτσέλι, τον Ντα Βίντσι , το Μιχαήλ Άγγελο και πολλά ακόμη από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο των τεχνών. Η πόλη που φιλοξενεί μερικά από τα κορυφαία έργα της αναγέννησης. Η πόλη που κάθε κτίριο σε κάθε γωνιά είναι αριστούργημα αρχιτεκτονικής. Οι γνώσεις μου για την τέχνη είναι βέβαια πολύ περιορισμένες αλλά πεθαίνω να μάθω μέσα από αυτήν πόλη. Μικρή σχετικά με 400.000 κατοίκους, στη γειτονική Ιταλία, θα ναι μάλλον ο πρώτος μου προορισμός όταν πάρω απόφαση να βγω εκτός συνόρων. Άσε που εκεί τριγύρω γεννήθηκε κ η πίτσα. Και τα ζυμαρικά βεβαίως βεβαίως. (Αποκλείεται να πεινάσω δηλαδή!)


Βερολίνο

Στο βερολίνο μου κόλλησε πως πρέπει να πάω όταν ήμουν κάπου στο γυμνάσιο. Κάναμε γερμανικά και το βιβλίο μας είχε ένα αφιέρωμα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ποτέ δεν περίμενα πως θα ήταν τόσο όμορφη πόλη. Κανείς άλλος δεν το περιμένει βέβαια με αποτέλεσμα να μην ξέρω κανέναν που να θέλει να πάει. Κρίμα γιατί η πόλη κρύβει θησαυρούς. Εγώ πάντως δεν θα έχανα την ευκαιρία να επισκεφθώ την πρωτεύουσα της γερμανίας κι ας είναι σχεδόν σίγουρο πως θα πέθαινα από την πείνα( το βραστό λουκάνικο και το ξινολάχανο δεν είναι ακριβώς η αδυναμία μου. Μια και θα μουν κ στη γερμανία θα πεταγόμουν και μέχρι το Μόναχο να δω και τη Bayern!Χε!


Βαρκελώνη

Ααχχ η Βαρκελώνη. Έχω πάντα στο μυαλό μου πως είναι παράλληλα τρελή πόλη και σοβαρή. Πως είναι πανέμορφη, με ανεκτίμητους θησαυρούς, και ανθρώπους με μεσογειακό ταπεραμέντο και τρελή διάθεση. Δεν ξέρω, έτσι μου έχει κολλήσει και θέλω πολύ να πάω. Η πρωτεύουσα της καταλονίας, με τα δεκάδες θεματικά πάρκα (69 παρακαλώ!) με φοβερή νυχτερινή ζωή με ένα φοβερό συνδιασμό του κλασσικού και του μοντέρνου.
Η Βαρκελώνη όμως έχει και την ομώνυμη ομάδα.( Οπωσδήποτε θα πήγαινα στο καμπ νου). Έχει επίσης και τρελές παραλίες και καλό φαγητό! Τώρα που το σκέφτομαι στη Βαρκελώνη θα πάω ο κόσμος να χαλάσει και γρήγορα μάλιστα!



Καλά στην Ευρώπη υπάρχουν κι άλλες πόλεις που θα θελα να πάω( όπως είπαμε) αλλά ας πούμε και για καμιά άλλη ήπειρο.



Μαλαισία
Όταν ήμουν μικρή είχε πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο που λέγονταν "Οι πειρατές της Μαλαισίας" Το λάτρεψα. Ακόμη και σήμερα δεν έχω βρεί άλλο βιβλίο που να με έχει συνεπάρει τόσο με την πλοκή του. Που να είναι τόσο ζωντανό σαν να είσαι κ εσύ ένα με τους ήρωες. Είχε ένα πειρατή , το σάντοκαν και τα τιγράκια του, και αν θυμάμαι καλά προσπαθούσαν να ελευθερώσουν την αγαπημένη του ή κατι τέτοιο. Από τότε λάτρεψα τη μαλαισία και τους πειρατές. Από τότε θέλω να πάω με την ελπίδα πως η ζωή θα ναι όπως στο βιβλίο μου , γεμάτη περιπέτειες. Παρεπιπτόντως το βιβλίο δεν το ξαναβρήκα από τότε, ούτε γνώρισα κανέναν που να το ξέρει. Πέρα από το παιδικό μου όνειρο, η Μαλασιά συνδιάζει φοβερά ανεπτυγμένο εμπορικό κέντρο (Kuala Lumpur ) και εξοτικές παραλίες.Είμαι πολύ περίεργη να δω πως..

Νησιά Φιτζι

Τα άφησα για το τέλος. Όχι γιατί δεν είναι πολύ ωραία όμως γιατί ο λόγος που θέλω να παω είναι ιδιαίτερος και δεν είναι μόνο η εξοτική ομορφιά τους. Όσες φορές δεν είμαι καλά και δεν αναζητώ την ασφάλεια του σπιτιού μου κ τη συννεφιά μου αναζητώ μια τεράστια παραλία με ολολευκη άμμο, φοίνικες και αντιηλιακό με άρωμα καρύδα. Θέλω να πάω μόνη μου. Να μένω σ ένα ξύλινο σπιτάκι, χωρίς κινητό , χωρίς pc, χωρίς τηλέφωνο. Οι άνθρωποι που θα μιλάω να ναι οι ντόπιοι και άλλοι άγνωστοι τουρίστες. Να βάζω δυο κιλά αντιηλιακό (καρύδα μην ξεχνίομαστε) και να μένω κάτω από τον ήλιο για ώρες. Ίσως εκεί να βρω τον εαυτό μου και να μαυρίσω επιτέλους μετά από χρόνια.